Vitamin B12 secara semula jadi terdapat dalam daging, ikan, ayam, telur dan produk tenusu. Ia juga boleh didapati dalam makanan yang diperkaya dan dalam makanan tambahan.

Sesetengah keadaan perubatan atau ubat-ubatan boleh menyebabkan tahap vitamin B12 yang rendah. Ini termasuk keadaan pencernaan seperti penyakit seliak, mengambil perencat pam proton dan penyekat H2 untuk GERD atau ulser peptik, dan mempunyai sindrom Sjogren.

Fakta B12 Mempunyai

tahap vitamin B12 yang tinggi boleh disebabkan oleh pengambilan suplemen dalam jumlah yang banyak, makan diet yang kaya dengan makanan dengan vitamin B12, dan beberapa keadaan perubatan. Walaupun ketoksikan daripada B12 jarang berlaku, mempunyai tahap yang tinggi untuk masa yang lama mungkin meningkatkan risiko anda mengalami beberapa masalah kesihatan, terutamanya pada orang tua. Tahap yang tinggi juga boleh menjadi tanda beberapa penyakit serius.

Orang yang mengalami anemia pernisiosa mungkin mempunyai tahap vitamin B12 yang tinggi kerana mereka tidak menghasilkan cukup enzim yang biasanya membantu mereka menyerap nutrien daripada makanan atau makanan tambahan. Mereka juga mungkin mendapat gejala seperti keletihan dan pening. Keadaan ini boleh dirawat dengan suntikan vitamin B12.

Orang lain mungkin mempunyai tahap B12 yang tinggi kerana gangguan pencernaan, seperti penyakit seliak atau penyakit Crohn, yang menyukarkan mereka untuk menyerap nutrien. Orang yang mengikuti diet vegan atau vegetarian mungkin juga mempunyai tahap B12 yang tinggi kerana mereka tidak mendapat cukup vitamin daripada makanan atau produk yang diperkaya.

Dalam beberapa kajian, tahap B12 yang tinggi telah dikaitkan dengan peningkatan risiko jenis kanser tertentu. Walau bagaimanapun, lebih banyak penyelidikan diperlukan untuk menentukan sama ada perkaitan itu nyata atau hasil daripada faktor lain. Pemantauan berkala tahap B12 bersama-sama dengan MMA dan homocysteine adalah penting untuk mengesan tahap tinggi dan mencari puncanya.

Wawasan Kesihatan

Vitamin B12 dalam makanan dan suplemen digabungkan dengan mineral kobalt untuk membentuk cobalamin, yang menjalankan beberapa fungsi penting. Vitamin ini digunakan dalam pembentukan sel darah merah dan untuk menghasilkan DNA, RNA dan bes purin. Ia juga berfungsi rapat dengan vitamin B9, atau folat, untuk membantu membuat sel darah merah dan berfungsi lebih baik dengan zat besi dalam badan.

Sebilangan besar orang di Amerika Syarikat mengambil vitamin B12 yang mencukupi untuk memenuhi keperluan harian mereka. Kajian pemerhatian telah menunjukkan bahawa tahap vitamin yang lebih tinggi dikaitkan dengan risiko kanser yang lebih rendah.

Banyak faktor boleh menyumbang kepada kekurangan vitamin B12. Sebagai contoh, gangguan pencernaan seperti penyakit Crohn dan seliak boleh menghalang penyerapan vitamin. Vegetarian dan vegan yang ketat berisiko tinggi untuk kekurangan kerana mereka tidak makan produk haiwan, yang mengandungi vitamin B12.

Gejala kekurangan B12 yang teruk boleh menjadi sangat sukar untuk didiagnosis. Pada orang dewasa yang lebih tua, gejala mungkin disalah anggap sebagai demensia atau keadaan lain. Kekurangan sangat berbahaya, dan ia boleh membawa maut. Nasib baik, badan boleh menyimpan sehingga 2,000 kali lebih banyak B12 daripada yang diperlukan. Tidak seperti beberapa vitamin larut air lain, tiada tahap pengambilan atas yang boleh diterima ditetapkan untuk B12. Ia dianggap selamat pada dos yang jauh melebihi elaun harian yang disyorkan, dan jumlah yang lebih besar boleh diterima dengan baik pada kebanyakan individu.

Petua Keselamatan

Ramai orang yang mendapat tahap vitamin B12 yang tinggi tidak mempunyai kekurangan yang mendasari. Mereka mungkin mengambil terlalu banyak vitamin sebagai suplemen atau mendapat dos yang tinggi daripada diet mereka. Tahap B12 yang tinggi juga boleh menjadi kesan sampingan ubat-ubatan tertentu.

Orang yang mempunyai keadaan yang mengganggu asid perut atau usus kecil mereka mungkin tidak dapat menyerap vitamin B12 yang mencukupi. Asid perut diperlukan untuk membebaskan vitamin dari makanan. Contoh keadaan ini termasuk penyakit ulser peptik, penyakit refluks gastroesophageal (GERD), dan penyakit Crohn. Penggunaan ubat-ubatan yang menyekat asid perut seperti perencat pam proton dan penyekat H2 juga boleh mengehadkan keupayaan seseorang untuk menyerap vitamin B12.

Beberapa kajian telah mengaitkan tahap vitamin B12 yang tinggi dengan peningkatan risiko kematian. Tetapi hasilnya tidak muktamad, dan lebih banyak penyelidikan diperlukan untuk lebih memahami perkaitan ini. Secara umum, pakar tidak mengesyorkan mengambil suplemen dalam jumlah yang lebih tinggi daripada elaun harian yang disyorkan. Orang yang bimbang tentang tahap vitamin B12 mereka harus bekerjasama dengan pembekal penjagaan kesihatan mereka untuk menentukan punca asas dan menguruskannya dengan sewajarnya. Mereka mungkin perlu menghentikan penggunaan suplemen vitamin B12 atau mengurangkan dos mereka.